Rondom Watersley
Fietsen: Parkeeplaats domein Watersley, Sittard
Type: Wandeling
Afstand en HM: 6.58 kilometer (↗ 70 meter)
Buiten is het al wekenlang guur en kil. Het is herfst en we naderen de winter. Wanneer je binnen zit klettert de regen onophoudelijk en bijna dagelijks tegen de ramen en de terugkerende slecht-nieuws-berichten rondom de pandemie maken het gemoed er zeker niet beter op. Lusteloosheid en depressieve gevoelens liggen op de loer. Dat in combinatie met de eerder genoemde weersomstandigheden bewegen weinigen ertoe om letterlijk te bewegen.
Toch is én blijft het belangrijk om zo nu en dan naar buiten te gaan, al is het maar voor even. Het is namelijk bewezen dat het buiten zijn werkt als medicijn tegen die lusteloosheid. Buiten zijn doet je goed. Even die bossen in, hoe bar of boos het weer ook is, doet wonderen. Gelukkig kan dit in onze omgeving voldoende.
Het Stammenderbosch en het Danikerbosch zijn aantrekkelijke trekpleisters en veel gebruikte bossen, maar ook in en rondom Watersley valt er genoeg te zien. Hoewel het domein hedendaags privé-eigendom heet te zijn valt er buiten om genoeg te genieten, zeker voor een korte wandeling.
Verborgen en verboden trekpleisters op Watersley.
Eigenlijk blijft het ontzettend jammer dat Watersley hedendaags een privé-domein heet te zijn. Zo blijft een onvervalste kruisweg voor de ogen van het publiek verborgen, evenals een zogenaamde Mariagrot met daarin een beeld van de Heilige Maagd Maria.
Naast de zeven voetvallen op de Kollenberg, kent Sittard dus nóg een kruisweg. Een kruisweg als deze beiden vertelt het verhaal van de lijdensweg van Jezus Christus, op Watersley uitgebeeld door een beeltenis in ieder van de veertien voetvallen die hier staan. Bijzonder is dat één voetval blijvende oorlogsschade heeft in de vorm van een granaatinslag ten tijde van de Tweede Wereldoorlog.
Over de Mariagrot, verscholen achter het hoofdgebouw, is aanzienlijk minder bekend, al doet dat werkelijk niets af aan de schoonheid ervan.
En route.
Het startpunt van deze wandelroute ligt op de oude, ruime parkeerplaats van Pergamijn, die hedendaags vrij toegankelijk is. Verharde wegen worden afgewisseld met enkele onverharde paden vol modder. Een wachterdichte wandel -schoen of -laars is in deze geen overbodige luxe. Onderweg kan er een kop koffie gedronken worden bij Windraak 31.
Langs het perceel, dat afgebakend is met een oude muur, loop je direct vanaf de parkeerplaats middels een holle weg (de eerste van enkele) de heuvelrug op. Dwars door de open velden passeer je vervolgens achterlangs het domein Watersley over het Steinervoetpad. In de verte ontwaar je het DSM-terrein en na een afdaling toucheer je even de achterkant van de wijk Kollenberg. Bos en grasland brengen je onderaan de Middenweg, die wat verderop dient te worden overgestoken, vooraleer je aan de beklimming richting Windraak begint.
Om de schoonheid van de wandeling te vergroten wordt het gehucht niet middels de drukke N276 bereikt, maar langs de oude zijde, wellicht beter bekend staande als de Oude Windrakerberg of de Euselingseweg. De uitzichten op onder meer een grote carréboerderij en de open velden zijn prachtig. Na enige tijd verschijnt aan je linkerzijde een kleine, smalle wijngaard voordat je Windraak bereikt.
Lang duurt het bezoek echter niet. Na een passage aan klooster Huize Seraphine (behorende aan de Liefdezusters van het Kostbaar Bloed) wordt Windraak verlaten en wordt er over een golvende weg in de richting van Doenrade gewandeld. Het dorp an sich wordt echter nooit bereikt, in tegenstelling tot de Duitse grens. Een échte grenspatrouille, gemarkeerd door de welbekende, betonnen grenspalen, vormt de inleiding tot het slot van deze wandeling. Via een laatste holle weg keer je terug op de parkeerplaats bij de Watersleyerhof. Hier eindigt de verrassende wandeling.
Tekst: Niels Smits – © 2021
