Het was even doorbijten voor de sportliefhebber de afgelopen maanden. Een zomer zonder EK Voetbal, geen Olympische Spelen en belangrijker nog; geen Tour de France. Waar eerstgenoemde evenementen definitief geschrapt werden uit het kalenderjaar 2020, krijgt de strijd om het geel een herkansing. Vanaf 29 augustus tot 20 september wordt er alsnog gestreden om dit prestigieuze tricot.
In dit bijzondere jaar dient de uitgestelde Tour de France als pleister op de wonde van iedere sportaanbidder. En danseuse Limburg draagt zijn steentje bij en gaat gedurende la Grande Boucle terug in de Tour-historie van Limburg. Vandaag: Een historische aankomst in Valkenburg.
Valkenburg nog Touristischer
Met deze slogan pakt de gemeente Valkenburg aan de Geul uit als op 22 oktober 1991 bekend wordt gemaakt dat de Tour de France en haar gevolg, in juli 1992 neerstrijkt in het Geulstadje. Na decennialang decor te zijn geweest van diverse nationale- en internationale koersen komt nu eindelijk de Tour de France naar Valkenburg. In deze Tour, waarin maar liefst 7 verschillende landen worden aangedaan, krijgt Valkenburg een etappe-aankomst (11 juli 1992) en een start op de volgende dag.
Een lus door Zuid-Limburg van ongeveer 50 kilometer staat er vanaf de grensoverschrijding in Maastricht op het programma. Diverse beklimmingen in het Heuvelland doen hun intrede in de Tour-geschiedenis.
| Savelsbos (4) | 1400 M | 63 HM |
| Duivenstraat (NG) | 1300 M | 49 HM |
| Wolfsberg (NG) | 1200 M | 37 HM |
| Loorberg (4) | 1500 M | 79 HM |
| Vijlenerbosch (via Groeneweg) (4) | 2400 M | 148 HM |
| Cauberg (4) | 800 M | 51 HM |
Local Hero Frans Maassen, getipt als kanshebber op de ritzege door mede-Limburger Ad Wijnands, spreekt vooraf al over kippenvel. En het wordt uiteindelijk ook één grote feestdag. Valkenburg barst uit haar voegen en op de illustere Cauberg, op 2 kilometer voor de finish, ziet het zwart van de mensen die samen voor een orkaan aan geluid zorgen. Albert Bouvet, adjunct-directeur van de Tour de France, sprak vlak na afloop de treffende woorden: ‘Het leek wel Alpe d‘Huez’.
De koers – 11 juli 1992
De apotheose van deze dag vindt echter plaats op het vlakke gedeelte vóór de eindstreep. Nadat een kopgroep (met daarin Ad Wijnands en Frans Maassen) al voor het passeren aan de Nederlandse grens is ingelopen, scheidden op de klim door het Vijlenerbosch 4 man (Gilles Delion, Stephen Roche, Rolf Jaermann en Valerio Tebaldi) zich af van de rest. Een zinderende finale waarin slag-om-slinger wordt gedemarreerd kent een bloedstollende laatste kilometer waarna de Fransman Gilles Delion simpelweg de slimste, maar zeker ook de sterkste blijkt.
De Tour-organisatie is lovend. Valkenburg krijgt die dag definitief het stempel van wereldberoemde wielerstad.
Gilles Delion kent die dag in Valkenburg met het winnen van de 7de etappe het hoogtepunt in zijn carrière. De dan 25-jarige renner weigert in de jaren daarna mee te doen aan de epo-generatie, nadat hij bemerkt dat hij opeens aan alle kanten wordt voorbijgereden door minder getalenteerde renners.
Gedesillusioneerd ruilt hij in 1996 zijn racefiets in voor de mountainbike. Meer uitgesproken tegen doping als Delion zie je ze zelden.
Tekst: Niels Smits
Gedicht: Miel Vanstreels
Foto’s: Limburgsch Dagblad (13 juli 1992)
Bronvermelding: Levien Spits – Velo Valkenburg & Historie Cauberg, Limburgsch Dagblad, Peter Oudekerk & Joop Holthuizen – de Tour in Holland.
