1100 meter – EDI: 67.43
Gilde der beklimmingen Amstel Gold Race: NEE
–
Het Vijlenerbosch, een verzamelnaam van diverse kleinere bossen die gelinkt kunnen worden aan buurtschappen met eenzelfde naam (Holsetterbosch, Elzetterbosch), kent meerdere, geasfalteerde beklimmingen die je per fiets naar grotere hoogtes doen stijgen. Letterlijk. Wellicht de meest bekende, tevens de langste beklimming van ons land, is de beklimming van het Vijlenerbosch vanuit Camerig over de zogenaamde Toeristenweg richting Zevenwegen (en Vaals). Deze Toeristenweg werd rond 1953 aangelegd en is sinds de volledige voltooiing enkele jaren later toegankelijk voor fietsers.
De Groeneweg, voorbij restaurant Buitenlust dieper het bos in, is dan waarschijnlijk het mooiste gedeelte van het Vijlenerbosch om per fiets te bedwingen. Hoewel minder populair als de eerder genoemde Toeristenweg, biedt de Groeneweg meer uitdaging. Waar de Toeristenweg tot driemaal toe een dalend gedeelte heeft, blijft de Groeneweg continu klimmen. Dat laatste doet het middels een drietal nagenoeg perfecte haarspeldbochten. Een heuse serpentineweg over elfhonderd meter.
Deze haarspeldbochten besloegen jarenlang de hoofdmoot gedurende een sportevenement wat niets met wielrennen van doen had. De KNAC Heuvelklim was een rally-wedstrijd over de befaamde elfhonderd meter van de Groeneweg en een terugkerend fenomeen in het Vijlenerbosch. Han Akersloot (in zijn Ford Escort BDA) is nog immer de recordhouder met een tijd van om en nabij de vijftig seconden over het genoemde traject. De wedstrijd was beroemd en berucht in de omgeving en een garantie voor spektakel. Jarenlang dromden de mensen bijeen rondom Buitenlust. Berucht was ook het feest met coureurs én supporters na afloop.
Maar buiten deze twee, in perspectief haast Alpen-achtige beklimmingen, herbergt deze omgeving nóg een klim die in de richting van het Vijlenerbosch voert. En wat voor een. Vlak ná restaurant Buitenlust in de richting van Vaals (de Toeristenweg dus), schiet aan je rechterzijde een goed geasfalteerde weg vrij steil omlaag het dal in. Deze weg brengt je naar de buurtschap Cottessen, enkel bestaande uit monumentale panden, een camping en een enorme boomgaard.
Deze buurtschap mag zichzelf gerust uniek noemen. Dit is waarschijnlijk het allermooiste stukje Zuid-Limburg. Hier overheerst geluk. Hier is het landschap ongerept en puur. Hier kom je tot rust. Ook op de fiets. Al krijg je de hoogtemeters niet cadeau. Tenslotte; waar men daalt dient immer geklommen te worden en dat is hier niet anders.
En route.
Toch is het even zoeken naar de juiste optie. Velen onder ons, waaronder ondergetekende, kunnen het niet verdragen dat hun fietsroute overlapt, laat staan dat ze een heuvel eerst afdalen (over dezelfde weg) vooraleer hij bedwongen wordt. Dit laatste is het geval indien je kiest voor de afdaling op de Toeristenweg. Daar daal je af tot aan de camping onder in Cottessen. Vanaf diens parkeerplaats draai je vervolgens om en klim je terug richting het Vijlenerbosch. Dat is optie één en deze houdt in dat er ongeveer een kilometer geklommen dient te worden.
Avontuurlijker én leuker wordt het met optie twee. Hiervoor dien je allereerst de zogenaamde Smidsberg te beklimmen in Kuttingen. Komende vanaf Epen richting Camerig, sla je (in de scherp buigende weg naar links) rechts af bij de blauwe ANWB-wijzer richting Sippenaeken (B). Volg dan de weg tot aan een volgende, eenzelfde richtingaanwijzer met de naam van het Belgische grensplaatsje en beklim hier de Kuttingerweg. Deze gaat richting de grens over in ‘t Veld, een golvende landweg waar Nederland uiteindelijk verlaten en ingeruild wordt voor Sippenaeken.
Na het passeren van grenspaal nummer elf sla je linksaf het dorp in, vooraleer je op een grote driesprong rechts aanhoudt in de richting van Hombourg. Over de Geul sla je vervolgens bij het schreeuwerige en kleurrijke bord, met daarop ‘Camping du Vieux Moulin’ en een bijbehorend telefoonnummer, linksaf.
De beklimming.
De aanloop naar de klim is vrij onorthodox, maar niet minder fraai. Denk niet dat je verkeerd zit wanneer je de fiets over een erbarmelijk, prehistorisch wegdek begeleidt. Zodra je jezelf tussen de mensen op badslippers begeeft, weet je dat het goed zit. Je bent onderweg naar Cottessen en er is geen weg meer terug. Dwars over de camping in Sippenaeken verlaat je Belgisch grondgebied en leidt een onverhard pad je richting de beklimming van het Vijlenerbosch doorheen Cottessen.
Vanaf de driesprong, waar je rechtsaf slaat, begint deze. Een strook grind, vermengd met een strookje van iets wat op asfalt lijkt, stijgt hier al pijnlijk aan dubbele percentages en de primitieve omstandigheden maken het zeker niet makkelijker. Dat verandert echter zodra je aan de linkerzijde de Hoeve Termoere in zicht hebt. Asfalt wordt ook écht asfalt en de klim neemt af tot nagenoeg vlak. Bij de parkeerplaats van Camping Cottessen ga je links langs de camping af. De klim zelf is zeer onregelmatig en beschikt over een korte afdaling, maar heeft de allure én de schoonheid van een ware Limburgse kuitenbijter.
Groen, flora en fauna, een reusachtige boomgaard en huizen in vakwerkstijl maken deze klim-expeditie richting het Vijlenerbosch tot een heuse eyecatcher voor iedere wielerliefhebber. Pittige gedeelten worden afgewisseld met vlakke stroken. Weinig klimmen in het Heuvelland beschikken over eenzelfde grilligheid als deze. Uiteraard kan de klim bij aankomst op de Toeristenweg verlengd worden middels de bekende beklimmingen van het Vijlenerbosch richting Vaals of middels de Groeneweg naar Vijlen.
In koers.
Voor zover te achterhalen valt, is de beklimming van het Vijlenerbosch via Cottessen nimmer onderdeel geweest in enige koers van naam. Uiteraard zijn diens tegenstrevers in het Vijlenerbosch dat wel.
Tekst: Niels Smits – © 2021
