In deze 13-delige serie, verdeeld over eenzelfde aantal dagen, diepen we het parcours van de Amstel Gold Race 2021 uit in dertien omlopen. Aan de hand van de geschiedenis verschijnt er iedere dag een anekdote of een wetenswaardigheid over elk van de beklimmingen.
Vandaag in de Amstel Gold Race 2021:
#7/13 – Geulhemmerberg: ‘Dat heuveltje’.
#7/13 – Bemelerberg: Eindelijk beslissend in de Amstel Gold Race.
#7/12 – Cauberg: Davide Rebellin; heerser in een drieluik.
Amstel Gold Race 2021
218 kilometer (12 rondes 16.9 KM, 1 ronde 15.2 KM)
Vilt > Vilt
Ronde 7/13
Zondag 18 april blijven we noodgedwongen thuis. Thuis voor de buis. Hoewel de koers die dag eíndelijk terugkeert in het wielerhart van Limburg, houdt een lockdown ons land nog immer in de houdgreep.
Na een jaar zonder Amstel Gold Race hadden we allen de hoop dat in 2021 het tij kerend zou zijn, en dat de koers weer koers was, mét publiek en, in dit geval, slingerend door het Heuvelland.
Helaas maar nogmaals, het is niet anders. In afgeslankte vorm gaan we in 2021 echter wél op zoek naar een opvolger van Mathieu van der Poel, al twee jaar de trotse vaandeldrager van het Nederlandse wielrennen en nog immer de laatste winnaar van een Amstel Gold Race.
Dertien rondes met telkens de beklimmingen van achtereenvolgens de Geulhemmerberg, de Bemelerberg en de Cauberg vormen het decor voor de heren die strijden om de winst in de Bloesemklassieker.
Met een eresaluut over de Mathieu van der Poel-allee wordt een hopelijk enerverende dag afgesloten met een daverende finish op de Rijksweg in Vilt.
Geulhemmerberg #7 (Nog 113 KM)
‘Dat heuveltje’
“Ik werd verrast door dat heuveltje dat net na de afzink van de Cauberg kwam. Ik trapte op mijn adem en kon niet doorzetten”.
Marc Sergeant (Lotto), na afloop van de Amstel Gold Race in 1986.
Met dat heuveltje wordt in dit geval de Geulhemmerberg bedoeld. Een weinig vleiende benaming voor de scherprechter in 1986 (parcourskennis?), maar toch ook weer veelzeggend.
Bemelerberg #7 (nog 106 KM)
Eindelijk beslissend in de Amstel Gold Race.
Hoewel de Bemelerberg van oudsher een rol had in de Amstel Gold Race, duurt het tot in 2017 voordat hij eindelijk écht scherprechter kan zijn. Vanaf dat jaar ligt de aankomst van de eendagsklassieker niet langer na de beklimming van de Cauberg.
Hoewel de eindstreep op eenzelfde plaats in Vilt gesitueerd ligt, zorgt een hertekening van de finale hier voor. Op het vernieuwde parcours is niet langer de Cauberg de laatste helling van de dag, maar de Bemelerberg. Dit alles moet voor een minder voorspelbare koers zorgen, iets dat snel in de praktijk wordt gebracht. Waar de Amstel Gold Race voorheen op slot zat tot aan de laatste beklimming van de Cauberg, zorgt de nieuwe finale-lus al direct voor een leuker schouwspel.
Na diverse schermutselingen onderweg, waarin het vanaf de Kruisberg op ongeveer veertig kilometer van de meet al koers is, glipt Michal Kwiatkowski op de Bemelerberg (op zo’n vijf kilometer van de aankomst) er van tussen. Gilbert kan zijn karretje aanhaken en beiden slaan op de uitlopers van de Bemelerberg vervolgens een onoverbrugbaar gat. Op de Rijksweg in Vilt is het Kwiatkowski die uiteindelijk van (te) ver aangaat en gemakkelijk wordt geremonteert door Philippe Gilbert. De Waal wint dat jaar na de Ronde van Vlaanderen ook de Amstel Gold Race en schaart zich zo in een rijtje met Eddy Merckx en Jan Raas, die dit wisten te presteren in achtereenvolgens 1975 en 1979.
Cauberg #7 (nog 100 KM)
Davide Rebellin, heerser in een drieluik.
Hij koerst nog steeds. Thijs Zonneveld sprak het laatst treffend;
Davide Rebellin; inmiddels 49 jaar oud en nog immer actief op topsportniveau, fietst over pakweg twintig jaar waarschijnlijk nog. Althans, ieder jaar dat je denkt dat hij nu écht gaat stoppen, vindt hij nog wel ergens een obscuur ploegje dat de Italiaan maar al te graag in dienst wil nemen.
Goed, terug naar de hoogtijdagen van Davide Rebellin, al dan niet geholpen door flinke porties verdovende én stimulerende middelen. In 2004 blijkt de man in de Ardennen en diens uitlopers onklopbaar. Dat begint al met de Amstel Gold Race van dat jaar, waarin hij Michael Boogerd lachend voorbijfietst op de slotbeklimming van de Cauberg. Hoezeer daadkrachtig en fel de kopman van Rabobank ook zijn sprint inzet, de geslepen Italiaan laat het wiel nooit los, ogenschijnlijk gemakkelijk ook. Wanneer Boogerd eenmaal is uitgeraasd, klopt Rebellin de goedlachse Hagenees met speels gemak.
Ook in Luik, een week later, eet hij nimmer zijn eigen bord als eerste leeg. Wéér oogt het gemakkelijk en hij is overduidelijk de snelste van Michael Boogerd, die doet wat hij kan, maar na zijn wanhoopspoging op 500 meter van de meet al weet hoe het zit. Met de triomf in Luik completeert de Italiaan van Gerolsteiner een unieke trilogie. Enkele dagen eerder spurtte hij op de Muur van Huy namelijk ook al sneller dan landgenoot Danilo di Luca om daarmee de Waalse Pijl te winnen.
Tekst: Niels Smits – © 2021
