MijnGazet: 2. Fietsroute

Draaien en keren in het Limburgse middelgebergte.

Fietsen: Brasserie Abshoven, Munstergeleen
Type: Ronde
Afstand en HM: 66.8 kilometer (↗ 590 meter)

Waar dit weekend in Bretagne de Tour de France start met een heuvelachtige rit-in-lijn, doen wij dat met een zware heuvelrit in het voorportaal van de Zuid-Limburgse heuvels rondom Sittard, oftewel het Limburgse middelgebergte!

Draaien en keren op de talloze heuvels en landwegen staat haast synoniem voor fietsen in Zuid-Limburg. Ook een koers als de Amstel Gold Race vermijdt de smalle (en soms matig onderhouden) achteraf-weggetjes niet. Zie daar de ziedende inhaalrace van Mathieu van der Poel op de voormalige Oevergrubbe in Terblijt toen hij op magistrale wijze ‘de Bloesemklassieker’ op zijn toch al uitdijende palmares wist bij te schrijven. De Oevergrubbe die daarna geheel terecht overigens werd omgedoopt tot de Mathieu van der Poel allee.

Maar zeker wanneer je woont in de fietsgemeente Sittard-Geleen hoef je niet ver van huis om de eerste glooiingen in het landschap te ontwaren. Holle, geasfalteerde wegen en kleine, vaak korte maar pittige heuveltjes, vind je in deze regio namelijk genoeg. Geografisch gezien dient de welbekende Kollenberg in onze gemeente als de Poort naar het Heuvelland, een benaming overigens waar meerdere plaatsen zich mee identificeren.

Goed, deze route is wellicht niet voor een ieder weggelegd, maar laat je wel inzien dat er niet persé hoeft te worden afgedaald naar Valkenburg en omgeving om daar, tussen de grote hoop toeristen, te fietsen en te klimmen. Liefst achttien noemenswaardige heuvel(tje)s in deze zware expeditie toveren ons leefgebied om tot het Limburgse middelgebergte; een plek die je laat ruiken aan het klimgeweld verderop in Zuid-Limburg. En dat op een postzegel. 

Waar deze regio enkele eeuwen geleden het domein was van de vermaarde en gewelddadige Bokkerijders, die een spoor van geweld en diefstal achter lieten in deze Grensmaasvallei, vind je er nu de rust die je zoekt op de fiets.

Gestart en gefinisht wordt er bij Brasserie Abshoven in Munstergeleen, waar na afloop voldoende gelegenheid is voor een grondige evaluatie (lees; bier en spijs).

En route.

Er even lekker in komen zit er niet bepaald in. Munstergeleen wordt middels de Stokselweg (in de regionale volksmond ook Stokslag genoemd) voor even verlaten in de richting van Puth, waarna tussen de beide dorpjes in een beroep wordt gedaan op je stuurvaardigheid. Hier ervaar je het draaien en keren in de wirwar aan holle wegen en op de korte, venijnige heuveltjes in al haar facetten.

De mooie afdaling van de Slakweg richting huize Terborgh brengt je naar de voet van het Stammenderbosch, waar onmiskenbaar de zwaarste klim van deze regio doorheen loopt. Een vliegensvlugge afdaling daarna, dwars door Sweikhuizen tekent het bliksembezoek aan dit bergdorpje. Klimmen rondom de groeves van Spaubeek en Nagelbeek, waar de Heilige Maagd Maria je de weg naar boven wijst, vormen de opmaat naar de Muur van Schinnen. Na afloop begrijp je de herkomst hiervan.

Gekronkel door de omliggende buurtschappen, dorpjes en over nabijgelegen heuveltjes brengen je naar de Alfa Brouwerij, waar het recentelijk geasfalteerde Mulderwegske je middels een oorlogsmonument halverwege, terug naar het plateau brengt. Het klimgeweld, dan wel stevig, dan wel minimaal, blijft, en het numerieke aantal aan heuvels en heuveltjes begint langzaam door te wegen. Zeker na de beklimming van de onbekende Heiberg in Amstenrade (ooit nog eens opener in de Amstel Gold Race, lang geleden) voel je de kracht in de benen weg vloeien.

Dalend langs de vesten van Kasteel Amstenrade gaat het vervolgens over de noemenswaardige hoogtemeters van de Hagendorenweg en de Wilmenweg terug naar Oirsbeek, waar eerder al de Schatsberg en de Beukenberg werden bedwongen. De niet te onderschatten Molenweg, kort van stuk, maar pittig tot aan de Janssenmolen zelf, wordt gecombineerd met de Hulterweg om uiteindelijk via Doen- en Bingelrade kortstondig een doorsteek in Duitsland te maken.

Hoe kortstondig dit bezoek aan ons buurland dan ook mag zijn; ook hier ontkom je niet aan enig klimwerk. De Duitse evident van de Kollenberg, de Schlouner Berg, wordt bedwongen middels de Michaelstraße in Hillensberg. Deze ontneemt je het laveren op de drukke en gevaarlijke Bergstraße maar kent eenzelfde top in het dorp, dat als gevolg van annexatie na de Tweede Wereldoorlog voor even tot Limburg behoorde. 

Terug op Nederlands grondgebied vormen de flanken van de Kollenberg de opmaat naar het laatste klauterwerk op diezelfde heuvel, waarna Sint-Rosa en Pater Karel het slotakkoord verzorgen in deze stevige rit door het Limburgse middelgebergte.

Tekst: Niels Smits – © 2021